jueves, 29 de junio de 2017

A VOLTAS COA DATACION: ¿DE CANDO SON OS CASTROS?

Ben, esta e una cuestion complexa, pois obviamente, cada castro precisaria da sua pertinente datacion particular. nembargantes, deixando atras os pormenores de cada castro en particular, poderiamos decir que estamos a falar de construccions que foron levantadas nun periodo entre o seculo IX antes de Cristo , para atopar o seu declive xa no seculo I dempois de Cristo.

Seguindo os estudos dos expertos no tema, os primeiros castros galegos xurden nos redores do seculo IX A.C, na zoa meridional da Galiza , pegados a liña de costa, compartindo data de xurdimento cos castros de Portugal. 

Alguns historiadores e arqueologos debaten hoxe en dia sobor de se os castros aparescen con anterioridade en Portugal e paulatinamente en un periodo curto de anos se desplazan a territorio Galego, ou e o contrario, e decir, os poboadores descenden polo marxe do Miño e acaban en Portugal.  
A miña particular percepcion, e que , posiblemente se asentasen primeiro en Portugal, donde a cultura e construccion castrexa xa ten un consolidado desenrolo cando os asentamentos castrexos pasan a este lado da raia.

A VUELTAS CON LA DATACION : DE CUANDO SON LOS CASTROS?
Bien, esta es una cuestión compleja, pues obviamente, cada castro precisaría de su pertinente datación particular. Sin embargo , dejando atrás los pormenores de cada castro en particular, podríamos decir que estamos hablando de construcciones que fueron levantadas en un periodo entre los siglos IX antes de *Cristo , para encontrar su declive ya en el siglo I después de *Cristo.

Siguiendo los estudios de los expertos en el tema, los primeros castros gallegos aparecen en los alrededores del siglo IX A.C, en la zona meridional de Galicia , pegados a la línea de costa, compartiendo fecha de aparicion con los castros de *Portugal.

Algunos historiadores y arqueólogos debaten hoy en dila sobre si los castros aparecen con anterioridad en Portugal y paulatinamente en un periodo corto de años se desplazan a territorio Gallego, o es al contrario, es decir, los pobladores descienden por margen del Miño y acaban en *Portugal. Mi particular percepción, es que , posiblemente se asentaran primero en Portugal, donde la cultura y construcción castrexa ya tiene un consolidado desarrollo cuando los asentamientos castrexos pasan a este lado de la raya.



No caso concreto do Trega , o parescer, a zoa recentemente excavada , coñecida como Sector Mergelina (en honrra do primeiro en traballar na zona Caetano de Merxelina) foi datada en canto a ocupacion no seculo carto antes de Cristo, a raiz do achadego de un resto calcinado de madeira que permitiu unha datacion por radio-carbono. Os expertos din que poderia estar habitado moito antes,inda que e mellor ir o seguro e ceñirse os datos contrastados. En canto o abandono, estimase que o redor do seculo I da era cristian, xa o castro do cumio estaba practicamente en abandono, quedando unha ocupacion residual no castro da Forca, o pe do Trega, cicais xa non como castro en su mesmo, senon como zoa de aloxamento de traballadores locais xa moi romanizados.

Deste xeito, podemos falar de un periodo de ocupacion dos castros moi amplio, con unha epoca incial, etapa de explendor e posterior declive no seculo I da nosa era coa ocupacion roman.

A partir da romanizacion neste primeiro seculo , e practicamente hasta o remate do mundo roman , quedan alguns castros habitados inda, de xeito moi marxial, practicamente xa como residuos dunha cultura castrexa en franco declive cultural en proceso de total romanizacion .

Tamen se constata a posterior re-ocupacion dos castros nalgunha epoca oscura do primeiro medievo , pero este particular feito xa pouco ou nada ten que ver coa cultura castrexa, mais ben responde a intereses da poboacion amedrentada por certas circunstancias, que volven a ocupar durante un tempo estes recintos amurallados donde se sinten mais seguros nesas etapas de inseguridade.

Asi mesmo, e notable que dende o arranque da cultura castrexa o redor do primeiro milenio antes de Cristo , os castros iranse impoñendo pouco a pouco sobor do estilo urbanistico de aldeas abertas e sen fortificacions que inda perviviran un tempo como residuos da decadencia da idade de bronce que se prolongara ata os seculos VII e VIII A.C. A partires de enton, este xeito de asentamentos iran desaparecendo e imponse o modelo de castro, con recintos pechados por murallas defensivas, o que ven a significar a progresiva introduccion dun novo modelo de sociedade, a idade de ferro que se impon a decadente idade do bronce que a precede.

Tra-la sua etapa de consolidacion, o modelo urbanistico e social castrexo goza dunha etapa de expansion, donde o comercio con outros pobos e culturas de mais alen dos marxens de asentamento da cultura castrexa , que aportan non soio novos conocementos e tecnoloxias, o que redunda no progreso da cultura castrexa, senon tamen riqueza, consilidando un modelo social donde o status elevado empeza a amosar caracteres opulentos. Aparesce non so unha clase alta noble, senon tamen un estrato social enrriquecido polo comercio, unha elite que pode permitirse disfrutar dos froitos do comercio e acceder a moitos novos bens  doutros pobos e culturas.

Do mesmo xeito que siñalamos a implantacion paulatina do modelo castrexo, na decadencia da cultura do bronce, igualmente, sucedera coa decadencia da cultura castrexa por mor da romanizacion gradual. Inda que o pobo sometido o poder dos romans, vivira un tempo inda nos seus castros de orixe, e mesmo os conquistadores romans imporan a construccion de algun castro xa netamente roman (adicado a aloxar principalmente os obreiros das explotacions mineiras de ouro, estaño e prata para o imperio) , pese a que a esencia das contruccions seguen a manter o caracter tradicional, a funcion destes castros e outra, non son mais que aldeas controladas polo invasor, rodeadas (esta vez si), por campamentos castrenses romans, fixos ou temporais. En resumen, en maior ou menor medida, seguindo as esixencias de Roma, estes campamentos poden ser pacifcos asentamentos de traballo, ou confinamentos de man escrava para traballar o servizo do imperio.

Deste xeito, podemos marcar o comenzo do fin da idade castrexa a partires do seculo I D.C, en pouco menos de outro seculo, a romanizacion sera practicamente total, inda que quedaran alguns castros habitados de xeito moi esporadico e residual, cicais por carecer de interese para o invasor,ou cicais polo caso contrario, que sexa Roma quen permita que os habitantes conserven o seu estilo de vida, mentres tributen e non se opoñan o imperio. En todo caso, a remates do seculo II D.C, xa se pode decir que os castros estan abandonados, e se queda inda alguen vivindo neles, pouco ou nada queda do esplendor e as costumes e xeito de vida castrexo neles.
En el caso concreto del Castro del Trega , al  parecer, la zona recién excavada , conocida cómo Sector Mergelina (en honor del primero en trabajar en la zona Cayetano de Merxelina) fue datada en cuanto a ocupación en el siglo cuarto antes de Cristo, a raíz del encuentro de un resto calcinado de madera que permitió una datación por radio-carbono. Los expertos dicen que podría estar habitado mucho antes,aun que es mejor ir a lo seguro y ceñirse a  los datos contrastados. En cuanto al abandono, se  estima que al  rededor del siglo I de la era cristiana, ya el castro de la cumbre estaba prácticamente en abandono, quedando una ocupación residual en el castro de la Forca, al pie del Trega, quizá ya no como castro en si mismo, sino como zona de alojamiento de trabajadores locales ya muy romanizados.

De este modo, podemos hablar de un periodo de ocupación de los castros muy amplio, con una época inicial, etapa de esplendor y posterior declive en el siglo I de nuestra era con la ocupación romana.

A partir de la romanizan en este primer siglo  , y prácticamente hasta el final del mundo romano , quedan algunos castros habitados todavía, de manera muy marginal, prácticamente ya como residuos de una cultura castrexa en franco declive cultural en proceso de total romanizacion .

Tambien se constata la posterior re-ocupación de los castros en alguna época oscura del primer medievo , pero este particular hecho ya poco o nada tiene que ver con la cultura castrexa, mas bien responde a intereses de la poblacion amedrentada por ciertas circunstancias, que vuelven a ocupar durante un tiempo estos recintos amurallados donde se sienten mas seguros en esas etapas de inseguridad.

Así incluso, es notable que desde el arranque de la cultura castrexa alrededor del primer milenio antes de Cristo , los castros se irán imponiendo poco a poco sobre el estilo urbanístico de aldeas abiertas y sin fortificaciones que todavía pervivirán un tiempo como residuos de la decadencia de la edad de bronce que se había prolongado incluso los siglos VII y VIII a.C. A partir de entonces, esta forma de asentamientos irán desapareciendo y se impone el modelo de castro, con recintos cerrados por murallas defensivas, lo que viene a significar la progresiva introducción de un nuevo modelo de sociedad, la edad de hierro que se impone a la decadente edad del bronce que la precede.

Tras su etapa de consolidación, el modelo urbanístico y social castrexo disfruta de una etapa de expansión, donde el comercio con otros pueblos y culturas de mas allá de los margenes de asentamiento de la cultura castrexa , que aportan no slio nuevos conocimientos y tecnologías, lo que redunda en el progreso de la cultura castrexa, sino  tambien riqueza, consolidando un modelo social donde el status elevado empieza a mostrar caracteres opulentos. Aparece no solo una clase alta noble, sino  también un estrato social enriquecido por el  comercio, una élite que puede permitirse disfrutar de los frutos del comercio y acceder la muchos nuevos bienes de otros pueblos y culturas.

Al igual que señalamos la
implantacion paulatina del modelo castrexo, en la decadencia de la cultura del bronce, igual, había sucedido con la decadencia de la cultura castrexa por causa de la romanizacion gradual. Todavía  el pueblo sometido al poder de los romanos, habría vivido un tiempo en sus castros de origen, e incluso los conquistadores romanos impondrán la construcción de algún castro ya netamente romano (dedicado a alojar principalmente a los obreros de las explotaciones mineras de oro, estaño y plata para el imperio) , pese a que la esencia de las construcciones siguen manteniendo el carácter tradicional, la funciona de estos castros ya es otra, no son mas que aldeas controladas por el invasor, rodeadas (esta vez sí), por campamentos castrenses romanos, fijos o temporales. En resumen, en mayor o menor medida, siguiendo las exigencias de Roma, estos campamentos pueden ser pacificos asentamientos de trabajo, o confinamientos de mano esclava para trabajar el servicio del imperio.
De este modo, podemos marcar el comienzo del fin de la edad castrexa a partir del siglo I D.C, en poco menos de otro siglo, la romanizacion sera prácticamente total, aun que habrían quedado algunos castros habitados de manera muy esporádica y residual, quizá por carecer de interés para los invasores,o por el caso contrario, que sea Roma quien permita que los habitantes conserven su estilo de vida, mientras tributen y no se opongan al imperio. En todo caso, a finales del siglo II D.C, ya se pode decir que los castros están abandonados, y si queda aun alguien viviendo en ellos, poco o nada queda del esplendor y las costumbres y manera de vida castrexo en ellos.
Bibliografia:


Os Castros Galegos: Xulio Carballo Arceo.
Citania y museo Arqueologico de Santa Tecla: Xóan Martinez Tamuxe.
Santa Trega. Un poblado Castrexo- Romano: Antonio de la Peña Santos.





DEFININDO O TERMO "CASTRO":

Cando nos referimos a os Castros, e moi comun caer no erro de definilos como poboados fortificados da idade do ferro. Un dato que pode aproximar bastante a esencia temporal da construccion , pero para falar con mais propiedade sobor dos castros, compre facer certos matices, clarexar certos temas para non caer nos mesmos erros que os devanceiros que falaron do tema .

Compre pois clarexar: Non todo-los poboados fortificados que se poden atopar na nosa terra pertencen a esa etapa concreta, pois compre ter ben en conta as frtificacions romans, fortificacions do medievo (suevas ou godas) , asentamentos do calcolitico (prehistoricos), ou mesmo outros achadegos tamen importantes ligados a outras xentes, confundidos con castros ou asentamentos da era castrexa (por exemplo restos de campamentos norteños (vikingos), achados na costa dalgunhas zonas da Galiza.)

Cuando nos referimos a los Castros, es muy común caer en el error de definirlos cómo poblados fortificados de la edad del hierro. Un dato que pode aproximar bastante la esencia temporal de la construcción , pero para hablar con mas propiedad sobre de los castros, se `precisa hacer ciertos matices, aclarar ciertos temas para no caer en los mismos errores que los ancestros que hablaron del tema .

Es necesario pues aclarar: No todo-los poblados fortificados que se pueden encontrar en nuestra tierra pertenecen a esa etapa concreta, pues es preciso tener bien en cuenta las fortificaciones romanas, fortificaciones del medievo (suevas o godas) , asentamientos del calcolitico (prehistoricos), o incluso otras estructuras encontradas  también importantes ligadas a otras gentes, confundidos con castros o asentamientos de la era castreña (como por ejemplo restos de campamentos norteños (vikingos), hallazgos en la costa de algunas zonas de  Galicia.)



Tamen e preciso engadir outra oportuna precision; os castros non son exclusivos de Galiza, podense atopar por distintos lugares en Europa ligados a idade do ferro. Tampouco a nomenclatura de Castro se pode aplicar somentes a nosa terra Galega, ou o norte da veciña Portugal, xa que e comun o emprego desta denominacion para referirse a poboados fortificados por toda a peninsula.

Unha forma de urbanismo moi peculiar:

Enton ¿que e o que define o castro Galego ?. Non e tanto o feito de estar fortificados, case todolos poboados da idade do ferro o estaban en maior ou menor medida, tampouco o feito de ocupar determiñados lugares "estratexicos" no territorio , pois esa caracteristica tamen a atoparemos no resto de construccions na peninsula e en Portugal.

E o xeito de urbanismo o que os fai diferentes, a forma de concebir o espazo e levantar poboado nel, peculiar, e unica e exclusiva do noroeste peninsular, podese decir que a disposicion das construccions galaicas e o que diferenza os poboados galegos dos da veciña Portugal (inda dandose casos de moita semellanza nangun caso), ou do resto dos castros da peninsula ou Europeos.

Falaremos polo miudo deste tema noutros artigos, agora compre tan solo achegar o dato, e marcar as singularidades que definen o castro, cicais a ollos do espectador, minimas diferenzas con outras construccions fortificadas como as populares Citanias portuguesas... pero diferentes a elas.

También es preciso añadir otra oportuna precision; los castros no son exclusivos de Galicia, se pueden encontrar por distintos lugares en Europa ligados a la edad del hierro. Tampoco la nomenclatura de Castro se puede aplicar solamente en nuestra tierra Gallega, o el norte de la vecina Portugal, ya que es  comun el empleo de esta denominacion para referirse a poblados fortificados por toda la peninsula.

Una forma de urbanismo muy peculiar:

Entonces  ¿qué es lo que define el castro Gallego ?. No es  tanto el hecho de estar fortificados, casi todos los poblados de la edad del hierro lo estaban en mayor o menor medida, tampoco el hecho de ocupar determinados lugares "estratégicos" en el territorio , pues esa característica también la encontraremos en el resto de construcciones en la península y en Portugal.

Es  la manera de plantear el urbanismo lo que los hace diferentes, la forma de concebir el espacio y levantar poblado en él, peculiar, y única y exclusiva del noroeste peninsular, podríamos decir que la disposición de las construcciones galaicas es lo que diferencia los poblados gallegos de los de la vecina Portugal (todavía dándose casos de mucha semejanza en algún caso), o del resto de los castros de la península o Europeos.

Hablaremos en mas detalle de este tema en otros artículos, ahora se necesita tan suelo acercar el dato, y marcar las singularidades que definen el castro, quizás a ojos del espectador, mínimas diferencias con otras construcciones fortificadas como las populares Citanias portuguesas... pero diferentes a ellas


Erros de nomenclaturas:

E ben traido mencionar as Citanias na veciña terra do outro lado da raia, porque nun pasado bastante cercano, era moi comun usar erroneamente o nome de Citania como un sinonimo de Castro, e xa aclaramos que non son exactamente o mesmo. Deste xeito o insigne Mergelina e Xoan Martinez Tamuxe por mencionar dous exemplos cercanos en referencia o estudo do castro do Trega (situado no meu pobo) caen nese erro , inda que e facil excusalos , os medios e os estudos no pasado non eran tan rigurosos como os actuais. Citania e un termo que se aplica en concreto a alguns estilos de construccion de castros en Portugal, como pode ser o de Briteiros, pero non seria correcto aplicar este termo a todo-los castros galegos ou portugueses.


Igualmente errado e falar de construccions "castrenses", en todo caso, seria adecuado mudar por "castrexas", e agora aclaro o matiz. Castrense, fai referencia a unha edficacion de caracter militar, por exemplo, unha mota defensiva (murete de terra ou empalizada) seria unha edificacion castrense, o mesmo caberia decir por suposto de todas e cada unha das edificacions militares romans, ou mais tardias do medievo. O castro non se presupon como "poboado amurallado militar", as murallas poderian ter un caracter defensivo, obviamente, pero tamen poderian ser os marcos que delimitan o poboado en si mesmo, as xentes que o ocupaban eran "castrexos", xente civil, donde se englobarian toda-las crases sociais e oficios, incluidos os defensores do castro de seren precisos, nembargantes, non concebimos o castro como unha construccion emimentemente militar , como poden ser os xa mentados campos romans donde os ocupantes tiñan o caracter de "castrenses", e decir, eran soldados, na sua maioria (as lexions de Roma).

Coma remate, e para deixar xa de lado o tema das confusas nomenclaturas, e tamen un erro comun, (agradecemos que cada dia menos comun) o referirse as construccions castrexas como "Citanias", como xa vimos, a citania e unha concepcion urbanistica castrexa particular dalguns castros de Portugal, nada que ver con as vivendas castrexas ,cicais este sexa o xeito mais correcto de chamar a "esas chocitas tan hermosas" como as definia unha turista que tivo o menos o bo siso de preguntar para estar mellor informada.

Aclarado o tema , voltamos o fio do artigo, definir o castro como tal, e pois logo, atopamos que o castro e un poboado fortificado da idade do ferro, de tamaño moi variado, que pode ir desde unha pequena aldea, a grandes extensions de terreo, que casi poderiamos entender como "cidades" da idade do ferro.

O castro contara pois con unha ou varias murallas defensivas que o rodeen, e cando digo murallas, non me refiro en exclusiva a pedra, inda que estas son as que nos chegaron con maior craridade, tamen existen fosos, muros e terraplens de terra, e mesmo nalgun caso, indicios de posibles empalizadas. 

E no interior deste perimetro amurallado, donde atopamos a peculiar distribucion das vivendas que definen o "estilo castrexo", distribuidas en diferentes nucleos familiares donde destacaran as vivendas en si mesmas, rodeadas as veces de anexos como celeiros, almacens ou cortellos, dependendo obviamente do status e poderio de cada nucleo familiar concreto dentro do castro.

Como xa se mencionou, ha castros de todolos tamaños, e formas de construccion, mentres que unha grande maioria non pasa de ser pequenas aldeas con unha defensa exterior, e non chegan ou rara vez sobrepasan o espazo util de unha hectarea de terreo, outros castros alcanzan maior status, e desenrolo, chegando a cuotas urbanisticas de certa notoriedade, alcanzando casos excepcionais como e o castro de Santa Trega con mais de 20 hectareas ou o non menos notable de San Cibrao de Làs que chega as 10 ou mais, chegando estes casos a ser considerados como "cidades", inda que atoparemos no seu tempo e espazo, un termo mais axeitado para referirnos a eles. 

En todo caso, o tamaño medio dun castro de certa notabilidade non sobrepasa as cotas de entre 2 a 6 hectareas de terreo, sendo considerados xa, centros urbans de certa inportancia a nivel local.

Compre decir que, durante a Idade do Ferro, os castros foron case con exclusividade o onico xeito de asentamento, sendo pouco a pouco desplazados a outras clases de urbanismos mais modernos nos seculos posteriores.

Errores de Nomenclatura:

Y  es bien traído mencionar las Citanias en la vecina tierra del otro lado de la raya, porque en un pasado bastante cercano, era muy común usar erróneamente el nombre de Citania como un sinónimo de Castro, y ya aclaramos que no son exactamente lo mismo. De este modo el insigne Mergelina y Xoan Martinez Tamuxe por mencionar dos ejemplos cercanos en referencia al estudio del castro del Trega (situado en mi pueblo) caen en ese fallo , aunque es  fácil excusarlos , los medios y los estudios en el pasado no eran tan rigurosos como los actuales. Citania es un término que se aplica en concreto a algunos estilos de construcción de castros en Portugal, como pueden ser el de Briteiros, pero no seria correcto aplicar este término la todos los castros gallegos o portugueses.

Igual de  fallido es hablar de construcciones "castrenses", en todo caso, seria adecuado cambiar esta expresión por "castrexas", y ahora aclaro el matiz. Castrense, hace referencia a una edificación de carácter militar, como por ejemplo, una mota defensiva (murete de tierra o empalizada) seria una edificación castrense, e incluso cabria decir por supuesto  lo mismo de todas y cada una de las edificaciones militares romanas, o mas tardías del medievo. El castro no se presupone cómo "poblado amurallado militar", las murallas podrían tener un carácter defensivo, obviamente, pero también podrían ser los marcos que delimitan el poblado en sí incluso, las gentes que lo ocupaban eran "castrexos", gente civil, donde se englobarían todas las  clases sociales y oficios, incluidos los defensores del castro de ser precisos, sin embargo , no concebimos el castro como una construcción eminentemente militar , como pueden ser los ya mentados campos romanos donde los ocupantes tenían el carácter de "castrenses", es decir, eran soldados, en  su mayoría (las legiones de Roma).

Como final, y para dejar ya de lado el tema de las confusas nomenclaturas, es también  un error comuna, (agradecemos que vez menos común) el  referirse a las construcciones castrexas como "Citanias", como ya vimos, la citania es una concepción urbanística castrexa particular de algunos castros de Portugal, nada que ver con las viviendas castrexas ,quizás esta sea la manera mas correcto de llamar a "esas chocitas tan hermosas" como las definía una turista que tuvo al menos el bueno juicio de preguntar para estar mejor informada.

Aclarado el tema , volvamos al hilo del artículo, definir el castro como tal, y ya con todo claro encontramos que el castro es un poblado fortificado de la edad del hierro, de tamaño muy variado, que puede ir desde una pequeña aldea, a grandes extensiones de terreno, que casi podríamos entender cómo "ciudades" de la edad del hierro.

El castro había contado pues con una o varias murallas defensivas que lo rodeen, y cuando digo murallas, no me refiero en exclusiva a  la piedra, aun que estas son las que nos llegaron con mayor claridad, pues  existen fosos, muros y terraplenes de tierra, e incluso  en algún caso, indicios de posibles empalizadas. 

Y es  en el interior de este perímetro amurallado, donde encontramos la peculiar distribución de las viviendas que definen el "estilo castrexo", distribuidas en diferentes núcleos familiares donde habrían destacado las viviendas en sí mismas, rodeadas a veces de anexos como graneros, almacenes o cuadras, dependiendo obviamente del status y poderío de cada núcleo familiar concreto dentro del castro.

Como ya se mencionó, hay castros de todos los tamaños, y formas de construcción, mientras que una gran mayoría no pasan de ser pequeñas aldeas con una defensa exterior, y no llegan o rara vez sobrepasan el espacio útil de una hectárea de terreno, otros castros alcanzan mayor status, y desarrollo, llegando a cuotas urbanísticas de cierta notoriedad, alcanzando casos excepcionales cómo en el castro de Santa Trega con mas de 20 
hectáreas o el no menos notable de San Cibrao de Làs que llega a las 10 o mas, llegando estos casos a ser considerados cómo "ciudades", aun que encontraremos en su tiempo y espacio, un término mas acomodado para referirnos a ellos. 

En todo caso, el tamaño medio de un castro de cierta notoriedad no sobrepasa las cuotas de entre 2 a 6 hectáreas de terreno, siendo considerados ya, centros urbans de cierta inportancia a nivel local.

 Nos queda decir que, durante la Edad del Hierro, los castros fueron casi con exclusividad el único tipo de asentamiento , siendo poco a poco desplazados por  las otras clases de urbanismos mas modernos en los siglos posteriores.


BIBLIOGRAFIA: 

Os Castros Galegos: Xulio Carballo Arceo.
Citania y museo Arqueologico de Santa Tecla: Xóan Martinez Tamuxe.
Santa Trega. Un poblado Castrexo- Romano: Antonio de la Peña Santos.

miércoles, 28 de junio de 2017

PRESENTACION:

Xa fai seculos que desapareceron, deixando atras un legado grande, mitade realidade, mitade lenda. Semearon a sua cultura por toda Galiza, e forman xa parte do imaxinario da nosa xente.

E nembargantes, son poucas as certezas que temos deles, moitas as imprecisions, e moitos tamen os falsos conceptos que nos dan a engano. Porque estamos a falar de CASTREXOS, un pobo e unha cultura de seu, cicais coas pertinentes influenzas de outros pobos, pero compre insistir no obvio, os castrexos son una cultura con identidade propia, un pobo e un xeito de existencia en si mesmos.

Asi, o peso da Celticidade que tantos anos arrastra o mito do castrexo tras de si, e mais un lastre que unha axuda no intre de facer frente a quen foron, o que nos legaron e como viviron, pois foron abondos os anos en que a identidade castrexa foi negada, en pos da pretendida celticidade, e agora toca desfacer o andado, para revindicar o pasado castrexo limpo e puro... sen negar a influenza que os celtas poideron deixar nel, pero a sua vez, sen deixar que esas pegadas afogen a cultura castrexa que xa existia antes, durante e dempois do paso de pobos como os celtas, ou os romans por Galiza.

E pois tempo de escomenzar esta andaina, agardo ter as forzas e a lucidez precisa para amosar os distintos matices da cultura e a historia castrexa. pondo cada cousa no seu lugar, facendo as oportunas aclaracions cando se precisen..

Sede pois benvidos, a Terra de Castrexos!.


Ya hace siglos que desaparecieron, dejando atrás un legado grande, mitad realidad, mitad leyenda. Sembraron  su cultura por toda Galicia, y forman ya parte del imaginario de nuestra gente.

Y sin embargo, son pocas las certezas que tenemos de ellos, muchas las imprecisiones, y muchos también los falsos conceptos que nos dan a engaño. Porque estamos hablando de CASTREÑOS, un pueblo y una cultura de por sí, quizás con las pertinentes influencias de otros pueblos, pero se precisa insistir en lo obvio, los castreños son una cultura con identidad propia, un pueblo y una manera de existencia en sí mismos.

Así, el peso de la Celticidad  que tantos años arrastra el mito del castreño tras de sí, es mas  un lastre que una ayuda en el momento de hacer frente a quiénes fueron, lo que nos legaron y como vivieron, pues fueron muchos los años en que la identidad castreña fue negada, en pos  de la pretendida celticidad, y ahora toca deshacer lo andado, para revindicar el pasado castreño limpio y puro... sin negar la influencia que los celtas pudieran dejar en él, pero a su  vez, sin dejar que esas huellas ahoguen la cultura castreña que ya exista antes, durante y después del paso de pueblos como los celtas, o los romanos por Galicia.

Y es pues tiempo de empezar  esta andadura, espero tener las fuerzas y la lucidez precisa para mostrar los distintos matices de la cultura y la historia castreña. poniendo cada cosa en su lugar, haciendo las oportunas aclaraciones cuando se precisen..

Sed pues bienvenidos,  a Tierra de Castreños!.